Matka Kościoła w Niepokalanowie

Kaplica cmentarna kaplicą Matki Kościoła

Po południu, 20 maja 1978 r., ks. bp Bronisław Dąbrowski poświęcił kaplicę na cmentarzu parafialnym w Niepokalanowie pw. NMP Matki Kościoła. O kapicy myśleli poszczególni przełożeni od 1971 r., bo wtedy wylano nawet fundamenty, ale czasy były trudne i przez szereg kolejnych lat władze nie udzieliły klasztorowi zgody na budowę kaplicy. Dopiero w 1975 r. otrzymano zgodę na budowę i od razu poświęcono przygotowane już wcześniej fundamenty. Pracami przy budowie kaplicy kierowali bracia zakonni Gwido Gnyba i Władysław Sokołowski. Wystrojem wnętrza zajęli się - podobnie jak w przypadku niepokalanowskiej bazyliki - franciszkańscy bracia: witraż wykonał br. Józef Twardowki; tabernakulum i krzyż wykonali bracia Tytus i Paweł, a kolejne elementy wystroju bracia Maurycy, Sergiusz i Zdzisław.

Ówczesny proboszcz parafii w Niepokalanowie, o. Hubert Lipiński, tak zwrócił się do biskupa: "Parafia nasza jest młoda i ciągle się powiększa. Do świątyni naszej przybywają grupy pielgrzymów w różnych dniach i w różnym czasie, którzy pragnął spokojnie się pomodlić. Biorąc pod uwagę ciągły ruch pielgrzymkowy w naszej świątyni, konieczne było, aby wybudować kaplicę na cmentarzu parafialnym, byśmy mogli spokojnie się modlić za naszych zmarłych. Kaplicy tej nadaliśmy tytuł NMP Matki Kościoła. Uczyniliśmy to dlatego, że bł. Maksymilian Maria Kolbe sam całkowicie zaufał Matce Niepokalanej oraz chciał, by wszyscy, którzy kiedykolwiek tutaj będą, również całkowicie w Jej opiekę się oddali. Maryja jest Matką Kościoła, bierze udział w jego życiu, a tym samym w naszym życiu. Miłując nas, towarzyszy nam w życiu. Budując kaplicę pw. Matki Kościoła chcemy, by nam Ona towarzyszyła także i po śmierci".

Z historii kultu

Papież Paweł VI pod koniec III sesji Soboru Watykańskiego II, 21 listopada 1964 r., podczas uroczystej Mszy św. ogłosił Najśw. Maryję Pannę Matką Kościoła, nazywając Ją "Matką Najdroższą". Papież postanowił, aby "odtąd pod tym najmilszym tytułem cały lud chrześcijański jeszcze bardziej oddawał cześć Bożej Rodzicielce".

Święto Maryi Matki Kościoła obchodzone jest w poniedziałek po uroczystości Zesłania Ducha Świętego. Do polskiego kalendarza liturgicznego wprowadzono je 4 maja 1971 r. przez Episkopat Polski za zgodą papieża Pawła VI. Należy zaznaczyć, że nasz kraj był pierwszym, który wprowadził to święto do swego kalendarza. To Episkopat Polski poprosił, za zgodą Papieża, innych biskupów o wprowadzenie tego święta w swoich Kościołach. Dzień ten został wybrany dlatego, że Zesłanie Ducha Świętego było początkiem działalności Kościoła.

Należy zaznaczyć, że polski Kościół miał duży wpływ na przyznanie Maryi tytułu Matki Kościoła. Prymas Polski, bł. Stefan Wyszyński, 7 grudnia 1968 r, poprosił papieża Pawła VI, aby papież wraz z biskupami całego Kościoła poświęcił świat Matce Bożej i ogłosił święto Matki Kościoła. Prymas nazwał te działania "polską drogą maryjną".

Ojciec Maksymilian dużą uwagę w swoich pismach poświęca zjednoczeniu Maryi z Duchem Świętym i Jej roli jako naszej Matki, Matki chrześcijan, która troszczy się o powierzone Jej dzieci. "Zjednoczenie Ducha Świętego z Niepokalaną Dziewicą jest tak ścisłe, że Duch Święty, przenikając duszę Niepokalanej, wpływa na dusze tylko za Jej pośrednictwem. Dlatego stała się pośredniczką wszelkich łask, a stąd i prawdziwą Matką wszelkiej łaski Bożej. Stąd Królową Aniołów i Świętych, Wspomożeniem Wiernych i Ucieczką grzeszników".

Ojciec Maksymilian napisał także: "Wolno wnioskować, że Maryja jako Matka Jezusa Zbawiciela stała się Współodkupicielką rodzaju ludzkiego, a jako Oblubienica Ducha Świętego uczestniczy w rozdawnictwie łask wszelkich".

Piękne są słowa Świętego i mocno podkreślają teologiczną zasadność święta Matki Kościoła w sformułowaniach: "Duch Święty wpływa na dusze za Jej pośrednictwem" oraz "Maryja uczestniczy w rozdawnictwie łask".

Teresa M. Michałek, FN / red.
Fot. Archiwum Niepokalanowa