Powszechnie znane jest nabożeństwo św. Maksymiliana Marii Kolbego do Niepokalanej i jego konsekwentne życie ideałem Rycerstwa Niepokalanej (MI – od łacińskiej nazwy: Militia Immaculatae), które założył. W równym stopniu, a chyba i więcej, nawet uczuciowo, żywił on nabożeństwo do Najświętszego Sakramentu.

Liczne dowody pobożności eucharystycznej św. Maksymiliana nie powinny pozostawać w ukryciu. Rzuca się w oczy, że w miarę jak rosło w Świętym nabożeństwo do Matki Najświętszej, dojrzewała też i doskonaliła się w nim cześć dla Najświętszego Sakramentu, a jego kapłaństwo zbliżało się do wzoru Najwyższego Kapłana.

Niniejsze opracowanie ukazuje najpierw o. Kolbego jako kapłana, potem, w dwóch następnych rozdziałach, przedstawia szczegółowo, jak odprawiał on Mszę świętą i jak adorował Najświętszy Sakrament, a na końcu podaje jego wytyczne dla Rycerstwa Niepokalanej dotyczące postawy wobec Eucharystii.