Br. Eugeniusz Maria Jan Najduch
21 marca 1924 – 2 października 2011

Jan (br. Eugeniusz Maria Jan) Najduch urodził się 21 marca 1924 r. we wsi Chruślice, w powiecie Nowy Sącz, diecezja krakowska, w licznej rodzinie rolniczej z rodziców Józefa i Marii z domu Gajewska. Miał ośmioro rodzeństwa. Ukończył 5 klas szkoły powszechnej. Nie mógł kontynuować dalszej nauki ze względu na konieczność pomocy ojcu w prowadzeniu gospodarstwa. 18 XI 1942 r. został wywieziony przez hitlerowców na roboty przymusowe do Niemiec, gdzie przebywał w lagrze w Heidencheim k. Ulm pracując w fabryce przemysłu zbrojeniowego. Na skutek ciężkiej pracy i trudnych obozowych przeżyć utracił zdrowie, a zwłaszcza słuch. Po wyzwoleniu obozu przez wojska amerykańskie 24 IV 1945 r. wraz z innymi więźniami odzyskał wolność. Przez następnych kilkanaście miesięcy przebywał w Ulm pod opieką polskich księży, którym służył jako zakrystian. 6 XI 1946 r. powrócił do rodzinnego domu.

1 V 1947 r. skierował do prowincjała franciszkanów prośbę o przyjęcie do Zakonu, w której czytamy: "Od wczesnej młodości posiadam pragnienie poświęcenia się Bogu i Niepokalanej na całe życie". Furtę klasztoru w Niepokalanowie przekroczył 1 lipca 1947 r., rozpoczynając jednocześnie czas aspirantury do Zakonu. 2 II 1948 r. rozpoczął postulat pod kierunkiem br. Iwo Achtelika. W podaniu o dopuszczenie go do rozpoczęcia nowicjatu napisał: "Moim gorącym pragnieniem jest odbyć nowicjat w celu zdobycia dla siebie życia wewnętrznego przez wyćwiczenie się w cnotach, a szczególnie w pokorze, posłuszeństwie, umartwieniu, zaparciu się siebie i oddaniu się z zamiłowaniem modlitwie, abym ugruntowawszy się w cnotach zakonnych stał się doskonałym narzędziem w ręku Niepokalanej Matuchny dla zdobycia dla Niej całego świata".

8 XII 1948 r., w uroczystość Niepokalanego Poczęcia NMP, przywdział habit, otrzymał imię zakonne Eugeniusz i rozpoczął formację nowicjacką. Pierwszą profesję zakonną złożył 8 XII 1949 r. Po zapoznaniu się z życiem zakonnym w Niepokalanowie złożył profesję wieczystą na ręce o. Anzelma Kubita 8 XII 1952 r.

W klasztorze niepokalanowskim pracował m.in. w wysyłalni "Rycerza Niepokalanej", administracji, pralni, zmywalni, szewczarni, dziale fotograficznym, sadzie, ogrodzie, bibliotece, dziale mechanicznym, stolarni, dziale figurowym i dziale malarstwa budowlanego. Amatorsko uprawiał z powodzeniem malarstwo o tematyce religijnej i przyrodniczej. Na szczególną uwagę zasługuje jego cześć dla Matki Bożej, o czym sam napisał w artykule Matka Boża w moim życiu. Obszernie też opisał swoją pielgrzymkę na Jasną Górę w 1987 r. Pielgrzymował tam 10 razy. "Każdy po takiej ofiarnej i po bożemu odbytej pielgrzymce do Maryi - napisał - czuje się odrodzony na duchu, zapominając o przeżytych trudach. Bo głównym motywem pielgrzymowania była miłość ku Maryi, co Jasnej broni Częstochowy i w Ostrej świeci Bramie".

Ostatnie kilkanaście lat swego życia, zmagając się z chorobą i ofiarując swe cierpienia Niepokalanej, br. Eugeniusz spędził w klasztornym szpitaliku. Z okazji złotego jubileuszu życia zakonnego, obchodzonego 8 XII 1999 r., otrzymał życzenia prowincjała o. Józefa Łapińskiego z serdecznym podziękowaniem za owocną pracę i pełnioną służbę w wielu działach niepokalanowskiego klasztoru, a zwłaszcza za swe ciche i ofiarne cierpienie, poprzez które nadal służył Panu Bogu poprzez Niepokalaną.

Pogrzeb br. Eugeniusza odbył się razem ze zmarłym w tym samym dniu br. Albertem Sobolewskim, 5 X 2011 r. w Niepokalanowie. Kondukt żałobny z kaplicy św. Maksymiliana do bazyliki poprowadził o. Stanisław Ma. Piętka - gwardian Niepokalanowa, okolicznościową homilię wygłosił o. Bonawentura Górski z Niepokalanowa. Mszy św. przewodniczył wikariusz prowincji o. Wiesław Pyzio. Kondukt żałobny na cmentarz klasztorny poprowadził i przewodniczył modlitwom przy grobie gwardian klasztoru w Łodzi-Łagiewnikach o. Paweł Warchoł.

Oprac. o. Dariusz Myszk - archiwista, asystent sekretarza prowincji warszawskiej franciszkanów konwentualnych, X 2011