Eucharystia jest mocą duszy

26.08.2021 blue line

Ojciec Kolbe odprawiał Mszę świętą tam, gdzie tylko mógł lub gdzie mu wyznaczono, ale jeżeli miał możliwość wyboru, odprawiał najchętniej w sanktuarium maryjnym lub przy ołtarzu Matki Bożej.

W sanktuariach ofiarowywał najczęściej proprie. Wiemy z dzienniczka, że celebrował w Pompei przed obrazem Matki Bożej Różańcowej (4 czerwca 1919), w rzymskim kościele Trinità dei Monti przed obrazem Mater Admirabilis (15 lipca 1919), w bazylice franciszkańskiej w Krakowie przy ołtarzu Matki Bożej Bolesnej, a jeszcze częściej przy ołtarzu Niepokalanej na Jasnej Górze przed cudownym obrazem (19 sierpnia 1919 - "jako dziękczynienie za Niepokalane Poczęcie", a 17 lipca 1927 - "w intencji, jaka się Niepokalanej najbardziej podoba i by raczyła jak najprędzej zdobyć cały świat"), w Gidlach (17 sierpnia 1919), we franciszkańskich sanktuariach maryjnych w Poznaniu i Kalwarii Pacławskiej (kilkakrotnie), w Lourdes (30 stycznia 1930 w intencji "własnej Niepokalanej"). Żałował mocno, że będąc w Paryżu, nie mógł odprawić Mszy świętej w kaplicy Cudownego Medalika.

Z dzienniczka mszalnego widać, że św. Maksymilian zawsze odprawiał Mszę świętą, skoro tylko pozwalało mu na to zdrowie i warunki zewnętrzne. Często chorował, ale raz tylko zanotował (pod datą: 18 I - 3 II 1922): "Nie odprawiałem z powodu choroby". Czasem nie mógł celebrować w podróży, np. gdy w 1930 r. jechał koleją transsyberyjską z Japonii do Polski i z powrotem. U kresu tej ostatniej podróży czekała go przykra niespodzianka, bo w Fuzanie nie mógł znaleźć kościoła katolickiego. Podczas podróży okrętem wstawał nieraz wcześnie rano, by znaleźć miejsce przy ołtarzu (1 czerwca 1932, jadąc do Indii, zaczął Mszę świętą o godz. 3:05), to znów zachowywał post eucharystyczny do południa, gdy liczył, że statek dobije wtedy do portu. Dnia 19 czerwca 1930 r. zanotował: "Boże Ciało, a ja bez Mszy świętej, bo na okręcie". W takim wypadku mówił sobie: "Przykro, ale niech się dzieje wola Niepokalanej".

Z dzienniczka mszalnego nie możemy wywnioskować, jak Ojciec Kolbe odprawiał Mszę świętą. Nie zostawił on też zwierzeń w tym względzie w pismach i przemówieniach. Możemy jednak przypuszczać, że przez całe życie tak myślał i postępował, jak w okresie seminaryjnym, kiedy częściej sporządzał notatki duchowe. Na półtora miesiąca przed święceniami kapłańskimi zapisał: