Maksymilian i Antoni

Ojciec Maksymilian często cytował myśli św. Antoniego z Padwy. W swojej biblioteczce miał kilka książek o tym świętym. Sam był w Padwie i modlił się przy grobie Cudotwórcy. To w Padwie wypowiedział do kleryków słynną konferencję, w której podał wzór świętości: w=W (nasza wola - małe "w", musi równać się Woli Bożej - duże "W", abyśmy byli świętymi). Bez wchodzenia w historyczne związki obu świętych, zobaczmy, co sam św. Maksymilian w jednej ze swoich konferencji mówi o Świętym z Padwy.

Sami musimy sobie powiedzieć, że od dzisiaj musimy zostać wielkimi świętymi, wszystko inne - to głupstwo i nic więcej. Dzisiaj jest uroczystość św. Antoniego, więc nieco o nim sobie powiemy. Musimy zauważyć, że powołanie św. Antoniego było szczere, prawdziwe. Zobaczył ciała pięciu męczenników franciszkańskich - sam zapragnął zostać męczennikiem i wstąpił w ślady św. O. Franciszka. Przedtem był kanonikiem regularnym, a tam nie obowiązywało ubóstwo. On przyjął habit ubogiego franciszkanina i zapragnął przelać krew dla Chrystusa.

Czy naszym ideałem jest przelanie krwi dla Chrystusa? - Jeżeli nie jednorazowo - to przez całe życie, przez sumienne zachowanie Reguły i wykonywanie obowiązków. Wierne życie zakonne jest ustawicznym męczeństwem.

Pan Bóg zadowolił się dobrą wolą św. Antoniego. Nie chciał, żeby się dostał między niewiernych, a on i z tego składa ofiarę Panu Bogu. Tak się potrafi ukryć, że go uważają za nieodpowiedniego do czegoś większego. W klasztorze przypadek tylko zdarzył (oczywiście, że była w tym wola Boża), że gwardian kazał mu przemówić z racji jakiejś uroczystości, bo nie miał kto tego uczynić. Dopiero wówczas zobaczyli, kogo mają między sobą. Widać z tego, że św. Antoni w ogóle kazań nie głosił i nie poprawiał innych, tak że go nikt nie wyróżniał, mimo że był takim uczonym, sławnym kaznodzieją i pisarzem.

Pokora to drugi rys życia św. Antoniego. I my wejrzyjmy w siebie, jak u nas z pokorą? Czy pragniemy być na ostatnim miejscu, czy mamy do tego skłonność? To jest sprzeczne z naturą, ale przy łasce Bożej dojść można. Św. Antoni wychodzi z ukrycia i staje się apostołem Włoch. Gorliwość o chwałę Bożą cechowała wszystkie jego czyny.

Dziwimy się, dlaczego wszyscy go znają. Obserwujemy, że gdziekolwiek jest ołtarz św. Antoniego, dużo ludzi przychodzi się modlić. Co to jest?

To się sprawdza, co powiedział Pan Jezus: "Kto się poniża, będzie wywyższony”. Tak na przykład św. Teresa przez całe życie nie wychodziła z klasztoru, a znana jest na całym świecie.

A jak św. Antoni umierał?

Mam książkę włoską ze zdaniami o Matce Bożej na każdy dzień, które wypowiedział św. Antoni. Jest w niej wzmianka, jak św. Antoni umierał. Jak św. Antoni poczuł, że siostra śmierć jest blisko, począł śpiewać pieśń o chwale niebieskiej Pani.

«O ludu odkupiony, wielbij Życie, które jest dane przez Dziewicę nam». I tak śpiewając, umarł z hymnem na ustach, jak św. O. Franciszek, który śpiewał pieśń słoneczną.

Te dusze, które przechodzą przez życie tak jak św. Antoni, umierają, śpiewając - szczęśliwe, że wolę Bożą wypełniły i przyniosły Bogu chwałę.

Teresa M. Michałek, FN / red.
Fot. Dephositphotos